Συγκροτήματα όπως η Aura Noir εξυπηρετούν έναν σημαντικό σκοπό στον κόσμο του ακραίου Heavy Metal.

Βλέπετε, πριν από τα τέλη της δεκαετίας του ’80, το σύστημα κατηγοριοποίησης δεν είχε εξελιχθεί αρκετά για να αναλύσει τα είδη του metal σε “death metal”, “black metal” και ούτω καθεξής. Απλά υπήρχε το  mainstream stuff, thrash κλπ.. Αρκετές όμως μπάντες, από τους Sepultura και τους Sarcófago στη Βραζιλία, μέχρι τους Celtic Frost και τους Bathory στην ευρωπαϊκή ήπειρο, είχαν να δείξουν κάτι περισσότερο. Ναι, υπήρχαν γρήγορα riffs και δυνατά τύμπανα, αλλά η γενικότερη κουλτούρα τους δεν έμοιαζε αρκετά με αυτή των  Overkill ή των Exodus. Για να το θέσουμε διαφορετικά αντικαταστήστε τα μποτάκια και τα τζιν με τις ζώνες με καρφιά και τους ανάποδους σταυρούς. Οι Aura Noir κρατούν ζωντανό αυτό το πνεύμα προσαρμόζοντάς το μέσα στο thrash, ενώ διατηρούν το παράξενο, το διαφορετικό.

Ίσως χρειαστεί να το ακούσετε μερικές φορές για να «εισχωρήσετε» σε αυτό το άλμπουμ. Ίσως και στην αρχή να μην σας αρέσει. Εκείνοι που περιμένουν ένα άλμπουμ γεμάτο εύκολα riff ταχύτητας και κραυγές καλύτερα να κάνουν ένα διαλογισμό πρώτα για να «καθαρίσει» το μυαλό τους και μετά να το ακούσουν προσεκτικά.

Έτσι και αλλιώς δεν είναι όλα εύκολα σε αυτή τη ζωή. Μόλις αποκτήσεις εξοικείωση με το άλμπουμ τότε καταλαβαίνεις ότι η πραγματική του δύναμη είναι ότι δεν μοιάζει με τίποτε άλλο.

Η πραγματική αρετή αυτού του άλμπουμ είναι η ικανότητά του να προκαλεί μια αίσθηση αγωνίας και ότι βρίσκεστε στην άκρη του χάους μέχρι να επιβραβεύσει τελικά τις αισθήσεις σας, όταν φτάσει πλέον δεύτερο μισό.

Όσοι  από εσάς θέλετε το Thrash πιο μαύρο και διαφορετικό θα αγαπήσετε αυτό το άλμπουμ αμέσως. Εάν, όμως, το μυαλό σας αναζητά riffs που χαϊδεύουν το αυτί και μελωδίες/ στίχους που θα θυμάστε αμέσως, κάντε λίγο υπομονή. Και να είστε βέβαιοι ότι έχουν φροντίσει να χαράξουν ένα μονοπάτι αρκετά όμορφο και σκοτεινό.