Οσα χρόνια ακούω Dimmu Borgir, δηλαδή από την εποχή του Stormblast και έπειτα, ένα πράγμα ακούω. Πουλημένοι, ποζεράδες, οι Dimmu Borgir δεν είναι black metal, οι dimmu borgir δεν είναι τρου, οι Dimmu Borgir έχουν καλογυαλισμένη παραγωγή μπλα μπλα μπλα.
Για αρχή έχω ακούσει τον δίσκο αρκετές φορές ήδη για να καταλήξω στις λεπτομέρειες του και για να θέσω ένα τεράστιο ερώτημα. Τι είναι Black Metal; Τι είναι Black Metal για τον Μπλακμεταλλά και για τον Μεταλλά ο οποίος δεν ασχολείται με το είδος.
Ας τα πιάσουμε με τη σειρά. Είναι καθαρό Black οι τρισμέγιστοι Thorns (μπα, έπαιζαν industrial μπλακ όταν οι άλλοι ήταν τρου); Είναι Black οι Satyricon (μπα, παίζουν punk/industrial μπλακ); Είναι Black οι Dodheimsgard (όχι ρε, ουτε το font τους δεν είναι μπλακ); Είναι Black οι Shining (άσε ρε, αυτοί παίζουν τζαζο βαβούρα μπλακ); Είναι Black οι Cradle of Filth(χαχα, γκοθάδες μπλακ); Είναι Black οι Rotting Christ (αυτοί έχουν μπλέξει το μπλακ με την παράδοση) ή οι Necromantia (σαξόφωνα και μπάσο μόνο σε μπλακ, άντε ρε) γαμώ το κεφάλι μου; Μάγκες, και όμως όλοι Black είναι γιατί πέρα από το 1ο κύμα Black, οι μπάντες μορφώθηκαν μουσικά, πειραματίστηκαν, μπαστάρδεψαν είδη και μπορούμε να πούμε πως το Black είναι ένα από τα πιο πειραματικά είδη το οποίο συνδυάζει συμφωνικές, χορωδίες, industrial, παραδοσιακά όργανα, δισολίες, dubjstep, σαξόφωνα και δεν ξέρω καν τι άλλο μπορεί να έρθει στο κεφάλι του καθενός.
Εισαγωγή με το The Unveiling, κλασική Dimmuborgilα και προφανώς το πιο σημαντικό κομμάτι για την μπάντα αφού αυτό ανοίγει τον δίσκο και κλασικά riff των Dimmu με ολίγην από Samael (πληκτροφλωράδες ε;) και αρκετά χορωδιακό με γυρίσματα όπως μόνο αυτοί γνωρίζουν. Μπα, δεν είναι τρου μπλακ. Μήπως δεν είναι τρου μπλακ και το Interdimentional Summit με τα πλήκτρα και τη NeoMessiah αισθητική του; Μπά, ποζεριά
Δηλαδή το Aetheric με τις δισολίες του και τα περάσματά του δεν σας θύμισε τις εποχές του Enthrone Darkness Triumphant (1997) ή συμφωνικά περάσματα από Bal Sagoth;
Δεν σας θύμισε εστω και λίγο Sepultura της εποχής Roots (ξεπουλημένοι) και Manowar (ποζεράδες), και την σκατίλα των Thorns του ομώνυμου υπέρτατου έπους, το Coucil of Wolves and Snakes.
Δεν είναι το Empyrean Phoenix ένα κλασικό κομμάτι Dimmu Borgir το οποίο συνδυάζει άψογα τα χορωδιακά με τα συμφωνικά και ίσως κάποια κιθαριστικά περάσματα με τους Cradle; Μήπως να πιάσουμε το Lightbringer το οποίο είναι από τα πιο Dimmu Borgir στη φιλοσοφία κομμάτια;
I am Sovereign, ακόμα ένα κομμάτι βουτηγμένο στην εποχή του Enthrone αλλά και του νέου πιο συμφωνικού δρόμου των Dimmu προσθέτοντας ρυθμικές οι οποίες παραπέμπουν στους Therion και κλείνουν με Game of Thrones…! (WTF! Μόλις δάκρυσα). Για να μπούμε στο Archaic Correspondence ένα από τα πιο κλασικά κομμάτια των Dimmu που θα μπορούσε να είναι κομμάτι από το Abrahadabra.
Σειρά με το Alpha Aeon Omega το οποιο μαλάκα μου το riff έρχεται κατευθείαν από την κόλαση και τις εποχές του τρου γαμημένου μπλακ μέταλ με ένα blastbeat ντραμικό οχετό από πίσω και όλη τη φιλοσοφία του είδους.
Και κλείσιμο με το Rite of Passage. Το instrumental κόμμάτι του δίσκου το οποίο ωωωωω, δεν είναι Black Metal αλλά δεν μας νοιάζει. Είναι ρομαντικό, σκοτεινό και θα μπορούσε να είναι Soundtrack. Φανταστικό. (Η ακουστική μου μοιάζει με πλοκάμι του καρχαρία.. εκεί στο 4.30 χαχα άσχετο).
Ρε πείτε ό,τι θέλετε. Τα γούστα είναι γούστα αλλά οΙ Dimmu Borgir είναι εδώ έπειτα από 8 χρόνια, είναι black στην ψυχή όπως αρμόζει στο τρου Black και συνεχίζουν την παράδοσή τους με ατμοσφαιρικό ποιοτικό, πείτε το όπως θέλετε, Metal συνδυάζοντας όλα τα κομμάτια που έκαναν αυτό το είδος μοναδικό. Open you mind
