Serpent Lord was founded in 2016, in Thessaloniki and, having released a demo in 2017, it’s time for their first full-length attempt through Alcyone Music. Recording / mixing / mastering and production in general  was done by Giorgos Stournaras (Mass Infection) at Infected Studios. Quite a lot with the imports though. Let’s cut to the chase.

The album starts with the self-entitled video clip “The Lesser Key“, probably the hit of the album.
Personally, I would have pick  something else for a “hit”, but everyone has different perspective obviously! This piece has pretty nice passes and changes with some prog elements (won’t name it progressive metal though). The only thing that sounded to me a little off was the repeated high-pitched vocals in almost all of the verses. But purely personal opinion!

Then we have the “Ambassador of the New Age“. A concert-friendly piece, ideal for sing-along live situations. Finally, there is a nice riff that reminds me a little of Lamb of God that adds something to the whole song.

Mid-slow tempo song to continue with, and the “Nephilim” are about to make  their appearance. Talking about appearance, some Death touches are hinted in this one. Small though.

“Sacrilegium” is the next one. A sing-along chorus too in that. Let me note something here: in most songs of the album there are the prerequisites for sing-along songs, but something goes different (not wrong necessarily) and there is no score in the final result! Otherwise, the basic riff of the track is groovy and everything that needs to get the audience start jumping and the singer start yelling “hey-hey”! More primitive composition than the others, which is reasonable because the song was contained in the first Serpent Lord demo. Of course the difference is not that big, about a year between the release of the demo and that of the album, but enough to be noticed!

Phrygian language lessons next, and bad luck for those who did not appear during the ancient Greek course (?) in High school, because “Evvuio Oitovo Iman” is an appeal written in the Phrygian language, which may sound a bit unusal in our ears but in combination with the choral vocals adds something mystical in the piece. I personally distinguish the heavy / thrash riff in the fast part of the song as well as the part of the solo. I come to two things about this track: first, that I would like more voices in the choral part, and secondly, if not both, at least one guitarist loves Chuck Schuldiner.

“Sodom and Gomorrah,” said Sappho Notaras (quote of a famous Greek actress). But I do not see it happening on that instrumental track. I would say it is the weakest moment of the album and more of a filler.

Passing  through the middle of the disc we meet “Serpent, the Lord“. Slow / Mid-tempo track-reference to the Canldemass and Messiah. Nice but I think that’s all with this one.

Let’s continue with the “Blood Offering“, the second composition that’s included in the first Serpent Lord demo as well. I can hear some traditional heavy metal that reminds me of Jag Panzer. At least that’s how it came to my ears as a first impression!

“God of Shadows,” is a god that does not last for much, just 2′:05″, pretty similar atmosphere  to Opeth’s “Damnation”. I could say that this could be the best track of the album. It could be, but it’s not. I do not really know what the composer had in mind to say “the song is ready, let’s record it” etc but as a listener I receive that the song is incomplete. The truth is that I wanted more of this song. Some people say “better to want something more and more  than be fed up with it”. Not me though!

“Towards the Damned” closing is the very powerful track  “Seed of Devine” that eventually ends up being the best piece of the album. Speed metal chorus and nice play alltogether.

It’s time to talk about the cover of the album, a nice cover inspired by John Martin’s “Sodom and Gomorrah” (1852), edited by John Antoniou. Very nice and fits in the whole subject, though I would prefer an original work.

  To sum up, I have to say the following about this piece: I notice a downswing from the middle till the ending, except for the very good last song. I was nor excited neither disappointed. It is a band that is been formed for only a couple of years and is already releasing its first album and, with that as a boost, along with the good live gigs they have been involved in, I expect to hear only good news from them in the future.

First of all, the technical skills sound pretty high given their young age (of course, age does not matter thinking that there are 5-year-old Japanese kids who get us all down, but you get the point). Very good guitarwork, very good drumming and also very good bass without unnecessary overplaying. My only objection is to the vocals and the super frequent use of very high notes. Clearly personal taste. Okay, I have another objection: some of the compositions seemed too exaggerated “we play well and we know it, so add this riff and then another” etc.    Therefore, combined with the short duration of the songs (none of them exceeds 5 minutes), they are very concentrated in riffology etc. Reasonably, because, as we have said, due to young age, the “maturity” of the compositions is not yet achieved! I want to emphasize the “…”  ’cause I don’t want to be characterized as a snob towards the kids and “not support the new generation” blah blah blah.

In general, the band moves in the context of heavy metal and lyrics in an occult subject, which gives a darker tone to the whole shape and brings them a little closer to the doom genre (more as a concept and not as a performance). Influences from Messiah / Candlemass / Mercyful Fate (King Diamnond) are more than obvious.

Line up:

Οι Serpent Lord ιδρύθηκαν το 2016 στη Θεσσαλονίκη και, έχοντας ήδη κυκλοφορήσει ένα demo το 2017, ήρθε η ώρα για την πρώτη τους full length απόπειρα μέσω της Alcyone Music. Η ηχογράφηση/μίξη/mastering και η γενικότερη παραγωγή έγινε από το Γιώργο Στουρνάρα (Mass Infection) στα Infected Studios. Αρκετά με τις εισαγωγές όμως. Ώρα για ψητό.

Ο δίσκος ξεκινάει με το “The Lesser Key” το οποίο έχει γίνει και βίντεο κλιπ, που λογικά αποτελεί και το “σουξέ” του δίσκου. Προσωπικά θα επέλεγα άλλο για “σουξέ” αλλά κάθε αυτί είναι διαφορετικό προφανώς! Το συγκεκριμένο κομμάτι έχει αρκετά ωραία περάσματα και αλλαγές με κάποια prog στοιχεία (όχι τόσα ώστε να χαρακτηριστεί progressive metal παρόλ’ αυτά). Το μόνο που μου ακούστηκε λίγο παράταιρο ήταν τα επαναλαμβανόμενα ψηλά φωνητικά σχεδόν σε όλα τα κουπλέ. Καθαρά προσωπική άποψη όμως!

Έπειτα έχουμε το “Ambassador of the New Age“. Αρκετά συναυλιακό ρεφραίν ιδανικό για sing-along καταστάσεις στα live. Προς το τέλος σκάει και ένα ωραίο riff που θυμίζει λίγο Lamb of God και φτιάχνει ακόμα πιο πολύ το κομμάτι.

Mid-slow tempo τραγούδι για τη συνέχεια με τα “Nephilim” να κάνουν την εμφάνισή τους. Όπως επίσης εμφάνιση κάνουν και κάποιες Death πινελιές. Μικρές όμως.

“Sacrilegium” για τη συνέχεια. Επίσης sing-along ρεφραίν. Εδώ να σημειώσω κάτι: στα περισσότερα τραγούδια του δίσκου υπάρχουν οι προϋποθέσεις για ωραία συναυλιακά ρεφραίν, κάπου όμως κάτι γίνεται και δεν μπαίνει γκολ στην τελική προσπάθεια! Κατά τα άλλα, groovy το βασικό riff του κομματιού και ό,τι πρέπει για φάσεις με χοροπηδηχτό από το κοινό και “hey-hey” σκηνικά από τον τραγουδιστή! Σχετικά πιο πρωτόλεια σύνθεση σε σχέση με τα υπόλοιπα, κάτι που είναι λογικό καθότι το τραγούδι περιέχετο και στο πρώτο demo των Serpent Lord. Βέβαια, χρονικά η απόσταση δεν είναι μεγάλη, ένας χρόνος περίπου από την κυκλοφορία του demo σε σχέση με το δίσκο, αλλά αρκετή ώστε να φανεί η διαφορά!

Μαθήματα Φρυγικών εν συνεχεία, και όσοι κάνατε κοπάνα την ώρα των αρχαίων (;) την πατήσατε, καθότι το “Evvuio Oitovo Iman” είναι μια επίκληση γραμμένη στη Φρυγική γλώσσα, η οποία μπορεί να ακούγεται κάπως στα αυτιά αλλά σε συνδυασμό με τα χορωδιακά φωνητικά προσδίδει κάτι μυσταγωγικό στο κομμάτι. Προσωπικά ξεχωρίζω το heavy/thrash riff στο γρήγορο μέρος του τραγουδιού καθώς και το μέρος του σόλο. Καταλήγω σε δύο πράγματα γι’ αυτό το track: πρώτον, ότι θα ήθελα πιο πολλές φωνές στο χορωδιακό μέρος και, δεύτερον ότι, αν όχι και οι δύο, τουλάχιστον ο ένας κιθαρίστας γουστάρει πολύ Chuck Schuldiner.

“Sodom and Gomorrah” έλεγε η Σαπφώ Νοταρά. Τα οποία όμως δε βλέπω να γίνονται στο εν λόγω instrumental track. Θα έλεγα ότι είναι η πιο αδύναμη στιγμή του δίσκου και πιο πολύ θα το αντιμετώπιζα σαν filler.

Περνάμε τη μέση τού δίσκου και συναντούμε τον “Serpent, the Lord“. Slow/Mid-tempo  κομμάτι-αναφορά στους Canldemass και στον Messiah. Συμπαθητικό αλλά μέχρι εκεί νομίζω.

Συνέχεια με το “Blood Offering“, τη δεύτερη σύνθεση από το demo των Serpent Lord που υπάρχει και στο δίσκο. Traditional heavy metal ακούω εγώ εδώ πέρα που θυμίζει λίιιγο Jag Panzer. Τουλάχιστον έτσι μου τά ‘σκασε εμένα το κομμάτι σε πολλά σημεία!

Μικρός σε διάρκεια ο “God of Shadows“, μόλις 2′:05”, αρκετά κοντά σε Opeth του “Damnation”. Θα έλεγα ότι αυτό θα μπορούσε να είναι το καλύτερο track του δίσκου. Θα μπορούσε αλλά δεν είναι. Έχω την αίσθηση ότι μου ακούγεται κάπως ημιτελής σα σύνθεση. Φυσικά δεν μπορώ να ξέρω τι είχε ο συνθέτης στο μυαλό του ώστε να πει “έτοιμο το τραγούδι” κλπ αλλά σαν ακροατής σχηματίζω αυτή την εντύπωση. Η αλήθεια είναι ότι ήθελα κι άλλο απ’ αυτό το τραγούδι. Βέβαια, καλύτερα να θες κι άλλο από κάτι, παρά να το βαρεθείς, λέει κάποιος. Όχι εγώ όμως!

Το “Towards the Damned” κλείνει με το πολύ δυνατό “Seed of Devine” που εν τέλει καταλήγω στο ότι είναι το καλύτερο κομμάτι τού δίσκου. Speed-άτο ρεφραίν και ωραίο παίξιμο συνολικά.

Για να πιάσουμε και τα εικαστικά του θέματος, ωραίο εξώφυλλο εμπνευσμένο από τον πίνακα “Σόδομα και Γόμορα” (1852), του John Martin, την επιμέλεια του οποίου ανέλαβε ο Γιάννης Αντωνίου. Την επιμέλεια του εξωφύλλου, όχι του Martin. Πολύ ωραίο και μέσα στο κλίμα, αν και γενικά θα προτιμούσα μια original δουλειά.

Συνοπτικά, για το δίσκο έχω να πω τα εξής: παρατηρώ μία κάμψη από τη μέση και μετά, με εξαίρεση το πολύ καλό τελευταίο τραγούδι. Δεν ενθουσιάστηκα αλλά δεν απογοητεύτηκα κιόλας. Πρόκειται για μια μπάντα που μετράει μόλις δύο χρόνια ζωής και βγάζει κιόλας τον πρώτο της δίσκο και, με τη φόρα που έχει πάρει, σε συνδυασμό με τα καλά live στα οποία έχουν συμμετάσχει, μόνο καλύτερα πράγματα περιμένω να ακούσω στο μέλλον.

Καταρχάς, το τεχνικό επίπεδο φαίνεται αρκετά υψηλό δεδομένου και του νεαρού της ηλικίας τους (βέβαια η ηλικία δε λέει τίποτα, αν σκεφτείς ότι υπάρχουν 5χρονα Γιαπωνεζάκια που μας πατάνε όλους κάτω, αλλά you get the point). Πολύ καλό guitarwork, πολύ καλό drumming και επίσης πολύ καλό μπάσο χωρίς φιοριτούρες και λοιπές σάλτσες. Η μόνη μου ένσταση είναι στα φωνητικά και στην τόσο συχνή χρήση πολύ υψηλών νοτών. Περί ορέξεως όμως. Ντάξει, έχω κι άλλη μία ένσταση τώρα που το σκέφτομαι: κάποιες συνθέσεις μου φάνηκαν πολύ υπερβολικές από την άποψη “παίζουμε καλά και το ξέρουμε άρα χώσε κι αυτό το riff, χώσε και το άλλο” κλπ. Σε συνδυασμό λοιπόν με τη μικρή διάρκεια των τραγουδιών (κανένα δεν ξεπερνάει τα 5 λεπτά) τα κάνει πολύ συμπυκνωμένα σε riff-ολογία που λένε κλπ. Πράγμα λογικό, καθότι, όπως είπαμε, λόγω νεαρού της ηλικίας, λείπει λίγο η “ωριμότητα” στις συνθέσεις! Τονίζω τα “…“ επίτηδες μη με πούνε και κάνα κομπλεξικό με τα πιτσιρίκια και ότι δε στηρίζω τη νέα γενιά κλπ.

Γενικά η μπάντα κινείται στα πλαίσια του heavy metal και τους στίχους να παίζουν μπάλα σε occult και εν γένει αποκρυφιστικά τερέν, κάτι που δίνει και μια πιο dark χροιά σε όλο το σχήμα και τους φέρνει και λίγο πιο κοντά στο doom (σα θεματολογία περισσότερο και όχι σαν παίξιμο). Οι  επιρροές από Messiah/Candlemass/Mercyful Fate (King Diamnond) είναι εμφανείς άλλωστε.

Line up: